Zgłębiając Pisma św. Franciszka z Asyżu zatrzymałam się na pieśniach pochwalnych, których autorem jest właśnie ten wielki święty. Data ich powstania nie jest nam znana. Istnieje jednak pewne powiązanie między modlitwami. W jego rękopisach modlitwy występują jedna po drugiej, przy czym "Pozdrowienie cnót" poprzedza "Pozdrowienie Błogosławionej Maryi Dziewicy" – przepiękny hymn do Matki Bożej.
To powiązanie może więc wskazywać na to, że drugie Pozdrowienie jest kontynuacją pierwszego. W pierwszym utworze naszą uwagę powinny zwrócić myśli poświęcone cnocie posłuszeństwa i ubóstwa, które w duchowości świętego odgrywają nadrzędną rolę. Św. Franciszek poświęcił tym myślom dużo miejsca i tym samym podkreślił istotę franciszkańskiego sposobu naśladowania Chrystusa.
W drugim Pozdrowieniu z niebywałą prostotą ujął w słowa swoje umiłowanie do Bożej Rodzicielki. Autor nie pisze o tym bezpośrednio, ale modląc się słowami "Bądź pozdrowiona Królowo Mądrości (…) Pani święte Ubóstwo (…) Pani święta Miłości (…) wszystkie najświętsze cnoty (…)" wydaje się, że św. Franciszek pragnie te cnoty przypisać właśnie Matce Bożej, ozdobić ją nimi i wychwalać nade wszystko. W drugim Pozdrowieniu już bezpośrednio zwraca się do Maryi jako do świętej Królowej i łącząc swoje myśli w całość modli się o to abyśmy my, otwierając się na Ducha Świętego i na święte cnoty stali się wiernymi Bogu.
Wzorując się na św. Franciszku prośmy naszą Matkę Najświętszą o wstawiennictwo i starajmy się o pogłębienie relacji z naszą Przenajświętszą Panią. Pomocą niech nam będą jego pieśni pochwalne, które mogą stać się naszą codzienną modlitwą.
Bądź pozdrowiona, Królowo Mądrości,
Pan niech cię strzeże z twą siostrą, świętą, czystą Prostotą.
Pani święte Ubóstwo,
Pan niech cię strzeże z twą siostrą, świętą Pokorą.
Pani święta Miłości,
Pan niech cię strzeże z twą siostrą, świętym Posłuszeństwem.
Wszystkie najświętsze cnoty, niech was strzeże Pan,
od którego się wywodzicie i pochodzicie.
Nie ma w ogóle na całym świecie żadnego człowieka,
który mógłby jedną z was posiadać, jeśli wcześniej nie umarłby.
Kto jedną posiada, a innym nie uchybia, posiada wszystkie.
I kto jednej uchybia, żadnej nie posiada i wszystkim uchybia (por. Jk 2, 10).
I każda zawstydza wady i grzechy.
Święta Mądrość zawstydza szatana i całą jego przewrotność.
Czysta i święta Prostota
zawstydza całą mądrość tego świata (por. 1Kor 2, 6) i mądrość ciała.
Święte Ubóstwo zawstydza pychę i skąpstwo, i troski tego świata.
Święta Pokora zawstydza pychę i wszystkich ludzi,
którzy są ze świata, podobnie i wszystko co jest ze świata.
Święta Miłość zawstydza wszystkie pokusy diabelskie i cielesne,
i wszelką bojaźń cielesną.
Święte Posłuszeństwo zawstydza wszelkie ludzkie i cielesne pożądania,
i utrzymuje ciało w umartwieniu,
aby było posłuszne duchowi i aby słuchało swego brata,
i czyni człowieka poddanym i uległym wszystkim ludziom,
i nie tylko samym ludziom,
lecz także dzikim i okrutnym zwierzętom,
aby mogły z nim czynić, co zechcą,
na ile im Pan z wysoka pozwoli (por. J 19, 11).
Bądź pozdrowiona, Pani, święta Królowo,
święta Boża Rodzicielko, Maryjo,
która jesteś Dziewicą, uczynioną Kościołem
i wybraną przez najświętszego Ojca z nieba,
Ciebie On uświęcił z najświętszym,
umiłowanym Synem swoim
i Duchem Świętym, Pocieszycielem,
w Tobie była i jest
wszelka pełnia łaski i wszelkie dobro.
Bądź pozdrowiona, Pałacu Jego,
Bądź pozdrowiona, Przybytku Jego,
Bądź pozdrowiona, Domu Jego.
Bądź pozdrowiona, Szato Jego,
Bądź pozdrowiona, Służebnico Jego,
Bądź pozdrowiona, Matko Jego.
I wy wszystkie święte cnoty,
które Duch Święty
swą łaską i oświeceniem
wlewa w serca wiernych,
abyście z niewiernych
uczyniły wiernych Bogu.
Autor tekstu: Katarzyna Piątek
